Van het voormalig huis Den Driesch of De Dreesch staat nu nog een L vormig gebouw met een toegangstrap in de hoek bij de voordeur. Het is waarschijnlijk een overblijfsel van de voorhoeve. Het kasteel is verdwenen. Het kasteel en de hoeve waren omgeven door grachten die gedempt zijn, wel zijn nog duidelijk de contouren van de grachten op de hoogtekaart van Nederland te zien.
In een akte van 6 september 1574 wordt het huis Den Driesch door Werner van Huyn overgedragen aan de kinderen van de weduwe van Herman Van Ghoor. Herman van Ghoor was Heer van Oud-Valkenburg. Drie hoeven van Werner van Huyn diende als onderpand, twee in Beek en de Carishof in Heerlen.

Het goed Geitzbach het latere Terworm, is al sinds 1568 door erfenis in de familie Van Wylre gekomen. Een nazaat van deze familie, Friedrich Wilhelm von Wylre, heer van Terworm koopt op 28 september 1730 het leen Gitzbach en tweederden van het stokleen Ten Driesch.
De goederen van Geitzbach waaronder Huis Den Driesch bleven tot 1738 in deze familie. In dat jaar overleed Friedrich Wilhelm Freiherr von Wylre, kanunnik te Aken, waarna zijn bezittingen vererfden aan Vicenz Phillip Anton van der Heijden zu Belderbusch. In 1840 vererfde het goed aan Antoinette Freiin von Böselager die gehuwd was met Otto Napoleon baron de Loë-d'Imstenraedt. Na het overlijden van zijn vrouw kwam Otto de Loë in het bezit van het goed. Zijn zoon, Franz baron de Loë-Imstenraedt verkocht het goed in 1917 aan de Oranje-Nassau Mijnen. De ON wilde het landgoed graag hebben om mogelijke schadeclaims te voorkomen in verband met verzakkingen ten gevolgen van mijnbouwactiviteit onder het landgoed.

De meest noordelijke vijver van Kasteel De Driesch, Werd door het personeel van de ON gebruikt als open zwemwater. Later werd het toegankelijk voor iedereen die er wilde zwemmen. De toeloop was groot en er moesten voorzieningen worden getroffen zoals kleedhokjes, toiletten, een kantine, dakterras en het zwembad werd een betonnen bak met springplank.
Het zwembad werd verkocht aan de gemeente Heerlen die daar een pretpark wilde bouwen, zeer tegen de wil van de bevolking. Het pretpark kwam er niet en het zwembad werd in 1985 gesloopt. Nu is er weer een grote natuurlijke vijver, een oase van rust.

Zwembad Terworm circa 1955-1965