Noodlot in Voerendaal
U kent ze wel die artikeltjes in de krant van noodlottige ongevallen in het verkeer of in huis, een brand, een moord. Soms trekken we de wenkbrauwen op en gaan vlug naar het volgende artikel. Het wekt pas je interesse als het dichtbij komt. Ook in Voerendaal heeft het noodlot meerdere malen toegeslagen en bij menig (oud-)Voerendaler staan die gevallen in het geheugen gegrift.
Niet alle gevallen kunnen we hier neerschrijven maar we brengen er enkele voor het voetlicht.
F. Waldmans, schrijnwerker te Kunrade
"De schrijnwerker F. Waldmans te kunrade gemeente Voerendaal (Limb.) is Zaterdagavond met afgesneden hals levenloos gevonden. Men weet niet, of hier aan eene misdaad, danwel aan zelfmoord te denken is". Een bizar artikel in de krant. Je vraagt je af; hoe kan hier sprake zijn van zelfmoord? Helaas geen vervolgartikelen in de krant over dit bericht.(klik hier voor het krantenartikel)
(Bron: Rotterdamsch Nieuwsblad van 13 oktober 1885.)
Brand op hoeve Steenenis
Een hevige brand kan voor veel ellende zorgen.
In september 1887 woedde er een hevige brand op de pachthoeve Steenhuis (het huidige Steenenis). De hoeve werd gepacht door C. Voissen (Vaessen ?) van de gravin
Stolberg-d' Ansembourg. De hoeve ging geheel in vlammen op. Van menselijke slachtoffers wordt geen melding gemaakt. Wel zijn er 8 werkpaarden, 1 veulen, 18 runderen, 37 varkens en ongeveer 90 kippen in de brand omgekomen. Ook ging de huisraad en de ingeschuurde granen verloren. Het krantenbericht meldt dat het pand was verzekerd voor f 15.360,- en het vee, huisraad en granen voor f 17.230,-
(klik hier voor het krantenartikel)
(Bron: De Tijd van 6 september 1887.)
Roofmoord te Ubachsberg
"Een gruwelijk misdrijf heeft onsteltenis gebracht in het zoo rustige plaatsje Ubachsberg (gemeente Voerendaal)"
Zo begint het artikel in de krant van 2 juli 1923. De alleenwonende 72 jarige Maria Elisabeth Houtermans werd daar het slachtoffer van een roofmoord.
Op zaterdagavond omstreeks half tien werd ze onder verdachte omstandigheden dood gevonden in haar landbouwerswoning aan de weg naar Kunrade. Ze lag in nachtgewaad aan handen en voeten gebonden op haar bed. Het leek erop dat ze door verstikking om het leven was gebracht. Het huis was duidelijk doorzocht. Kasten en lades waren opengebroken en de inhoud daarvan lag door de woning verspreid. Veel zal de dief of de dieven niet hebben buit gemaakt. Juffrouw Houtermans stond als zeer eenzelvig in het dorp bekend. Er gingen soms dagen voorbij voordat ze met iemand uit het dorp contact had. Familieleden brachten haar elke zaterdagavond wat etenswaar, het was ook dat moment dat ze haar in die toestand aantroffen.
Uit verder onderzoek bleek dat de misdaad al in de nacht van donderdag op vrijdag had plaatsgevonden. De toestand van het lijk was dusdanig dat een snelle begrafenis nodig was.
(klik hier voor het krantenartikel)
(Bron: Limburger Koerier van 2 juli 1923.)
De heer Curvers, 69 jaar
In juli 1926 op de weg van Heerlen naar Valkenburg vond er een aanrijding plaats tussen een vrachtauto en een personenauto. Op zich viel de aanrijding zelf wel mee en beide bestuurders kwamen zonder letsel uit hun auto's. Helaas werd een derde persoon die op het trottoir stond (of liep) geraakt door de personenauto, die van de weg afschoot en tegen een huis tot stilstand kwam. De heer Curvers werd zo ongelukkig geraakt dat hij onder de personenauto terecht kwam. Dokter Wolfs (sr.) verleende eerste hulp. Het slachtoffer werd overgebracht naar het ziekenhuis in Heerlen waar hij na aankomst aan de opgelopen verwondingen overleed.
(Bron: Limburger Koerier van 5 juli 1926.)
Marie-Louise Schrijen, 2 jaar
Na de bevrijding moesten mensen die in Voerendaal een wat groter huis hadden, militairen huisvesten. Bij de familie Schrijen op de Tenelenweg 2B waren 8 Amerikanen ingekwartierd. Het was maart 1945, achter het huis was een grote open plaats die was vrijgekomen omdat de drukkerij van de familie Schrijen was verhuist naar de Hoolstraat en de oude drukkerij achter het huis was afgebroken. Op deze grote plaats parkeerden de soldaten hun jeeps en vulden die met brandstof uit de jerrycans die ook op deze plaats langs de muur stonden. Schrijen vond deze situatie nogal gevaarlijk omdat er daar in de buurt veel kinderen speelden, en vroeg aan de Amerikanen om de jerrycans op het platte dak van de garage te zetten. Zij voldeden aan dit verzoek, maar na het vullen van de jeeps lieten zij de lege jerrycans op de open plaats staan.
Deze lege jerrycans waarvan de dop meestal los was waren eigenlijk door gasvormimg nog gevaarlijker dan de volle die op het platte dak stonden.
Een van de spelende kinderen uit de buurt vroeg aan het tweejarig dochtertje van Schrijen, Marie-Louise, om binnen in huis lucifers te halen. Het onwetende meisje voldeed meteen aan dat verzoek en kwam met het gevraagde doosje lucifers in haar knuisje weer terug bij de andere kinderen. Een van de kinderen, men heeft nooit geweten wie het was, heeft een brandende lucifer in zo'n lege jerrycan gegooid en deze is daarna ontploft. Door de ontploffing vatte de kleertjes van het dochtertje van Schrijen vlam en liep het kind een derdegraads verbranding op.
Buurman Sjeng Severens was snel ter plaatse en heeft het kind nog proberen te redden, door zijn jas om haar heen te wikkelen. De Amerikanen brachten het ernstig gewonde meisje direct naar het ziekenhuis, waar zij 3 dagen later is overleden.
Bij haar begrafenis zat de kerk vol Amerikaanse soldaten die ook alles in het werk hadden gezet om haar leven te redden.
(klik hier voor de tekst op het bidprentje)
(bron: Pierre Schrijen, broer van Marie-Louise, 26 februari 2016)
Hubert Simon Jan Janssen, 48 jaar
Cafébaas Jan Janssen in Kunrade was de buurman van Leo Moulen. Hij was lid en penningmeester van de postduivenvereniging De Luchtbode. Zijn café was dan ook een trefcentrum voor duivenmelkers.
Het gezin Janssen was een groot gezin, zes zonen en zes dochters had het echtpaar. Een van de dochters viel in de smaak bij een jongeman, of de liefde wederzijds was vertelt het krantenbericht niet. Deze jongeman was reservepolitieagent van de politie in Heerlen. Al vaker had hij onenigheid met zijn aanstaande schoonvader omdat hij vond dat hem niet genoeg vrijheid werd gegund in zijn omgang met zijn lief. Die onenigheid zou zijn opgelopen tot wederzijdse haat waarbij de jongeman regelmatig bedreigingen uitte. Op dinsdag 13 augustus 1946 kwam hij na zijn werk om ongeveer half twaalf 's-avonds aan bij de woning van de familie Jansen. Mevrouw Jansen deed open en probeerde hem duidelijk te maken dat hij zijn meisje die avond niet meer te spreken kon krijgen. De jongeman werd woedend en repte zich naar huis. Even later was hij weer terug, nu met een pistool en wist de keuken binnen te dringen waar hij de cafébaas Janssen aantrof. Zonder verder iets te zeggen greep hij hem vast en loste een schot dat Janssen in zijn zij trof. Daarna loste hij nog drie schoten waarbij hij Janssen in de hartstreek trof. Deze schoten werden hem fataal en hij stierf ter plaatse.
(klik hier voor het krantenartikel)
(Bron: Limburgs Dagblad van 14 augustus 1946.)
Josje Smeets, 7 jaar
Vroeger kwamen ze langs de deur en hoorde je ze al van ver aankomen, de loemeleboer of netjes gezegd de voddenman. Zo ook die junidag in 1963 op de Keerberg. Josje Smeets kwam vlug naar buiten lopen met een hoopje oude kleren die hij vol verwachting op de kar gooide van de loemeleboer. Hij mocht uit de spulletjes die de man op de kar had iets uitzoeken en Jos vond een mooi kleurboek waarmee hij dacht de vakantie wel door te komen. Trots liet hij het kleurboek aan zijn moeder zien en wilde meteen aan de slag. Helaas kon hij in het hele huis geen kleurpotloden vinden, dus dat schoot niet echt op. Moeder gaf hem wat geld en gaf hem de tip dat hij bij Severens op de Tenelenweg kleurpotloden kon kopen. Opgetogen, met het geld veilig in zijn broekzak, ging hij met de fiets op weg.
Onder aan de Keerberg, wilde hij linksaf het Kerkplein op. Of hij nu niet goed oplette of dat de chauffeur niet attent was, we weten het niet, wat we wel weten is dat dit helemaal fout afliep. Een vrachtwagen met aanhanger schepte Jos die zwaar gewond werd. Hij werd naar het ziekenhuis in Heerlen gebracht waar hij diezelfde avond overleed. (lees het artikel in de rechterkolom)
(Bron: Joost de Meijer en Limburgs Dagblad van 12 juni 1963.)
Walterke Pluijmen, 2½ jaar
De familie Pluijmen aan de Tenelenweg had een dag eerder eenzelfde gruwelijke ervaring. Spelend aan de overkant op het grasveldje van de buren ziet het ruim twee jaar oude zoontje zijn vader op de fiets komen. Blij en opgetogen zoals een tweejarige peuter kan zijn, rent hij zijn vader tegemoet. Van de andere kant komt een bromfietser die het kind niet meer kan ontwijken. Hij werd hard tegen de grond gesmakt en bleef bewusteloos liggen. De dokter adviseerde om het kind naar het ziekenhuis te brengen waar het de dag later is overleden. (lees het artikel in de rechterkolom)
(In het artikel van het LD wordt over een meisje gesproken. Het bidprentje vermeldt echter Walterke)
(Bron: Limburgs Dagblad van 11 juni 1963.)
Frans Hermkens, 14 jaar
Frans was de oudste zoon van Joep Hemkens en Bertha Boumans. Op veertien jarige leeftijd ging hij werken bij een staalconstructiebedrijf Oceana Carmi in Hoensbroek.
Was het zijn eerste werkdag? In ieder geval werkte hij pas bij dit bedrijf. Een klein moment van onoplettendheid werd hem fataal. In het bedrijf werd hij aan zijn hoofd geraakt door een slijptol. Hij stierf ter plaatse.
Frans was de buurjongen van mijn neef Jan. Frans, Jan en ik gingen regelmatig met elkaar om, ik was pas 13 jaar en werd voor de eerste keer in mijn leven met de dood geconfronteerd, zo dicht bij, daarom kwam het overlijden van Frans Hermkens bij mij zo hard aan. (lees het artikel in de rechterkolom)
(Bron: Limburgs Dagblad van 17 maart 1964.)
Reageer
|
